Heimilis – leysis – umhyggja

Ekkert heimili, ekkert öryggi. Svefn án verndar. Falla óvarinn í undirmeðvitundina í svefninum. Hlaupa um að leita að stað til að sofa á og mat til að nærast. Leita að hlýju í svefnpokanum í gegnum kalda nóttina. Ofbeldis heimili er líka óöruggt. Varnarlaus börn bíða þar til bardagarnir líða hjá. Líkaminn er heimili. Hvað gerist þegar líkaminn verður óöruggur vegna minninga sem gera árás innan frá? Enginn er heima í líkamanum.

Verkið Heimilis – leysis – umhyggja leitast við að beina athyglinni að högum heimilislausra og löngun til að hjálpa til við að bæta ástandið en hafa ekki möguleika á því. Að gera sér grein fyrir því að skilvirkasta aðstoðin er að hjálpa heimilislausum að öðlast tilfinningu fyrir sjálfinu til að geta hjálpað sjálfum sér. Að lenda á blindgötu og átta sig á skorti á úrræðum fyrir heimilislausa til að breyta aðstæðum sínum og skorti á möguleikum fyrir þá sem vilja veita slíka aðstoð. Þegar allt annað bregst gæti umhyggja og sköpun stuðlað að skrefi fram á við.

Verkefnið Heimilis – leysis – umhyggja samanstendur af hlutum sem tilheyra heimili. Rúm, stóll og gardínur, sem innihalda textílmálverk. Verkið er sýnt í húsi sem eitt sinni var heimili en er það ekki lengur. Gluggatjöldin sveigjast niður á gólf og vísa til þess hvernig heimilislausir setja stundum teppi sín upp við húsveggi. Stóllinn er hvíldarstaður. Rúmið er með innrauðum svefnpoka og á ákveðnum tímum er áhorfendum boðið að umvefjast hlýjunni pokanum til að slaka á og sofa. Þessir hlutir vísa til umhyggju, sköpunar og fegurðar, sem gæti auðveldað skref fram á við. Með þeim hætti gæti gatan orðið heimili á milli húsa.

Verkið Heimilis – leysis – umhyggja var á sýningunni Terceira Margem í Casa do Campo Pequeno í Porto, Portúgal 22.-30. júní 2024.